OS : Genichiro X Okami
PG 18+
องค์ชายน้อยบอกข้าว่าให้มาเจอกันที่ประตูทางลับรอบเมืองอาชินะ ‘อืม ข้าใช่เกือบลืมว่านายน้อยกล่าวไว้ว่า ให้ใช้ขลุ่ยเป็นสัญญาณว่ามาถึงแล้ว’ โอคามิคิดในใจ
เสียงขลุ่ยอันไพเราะดังขึ้นที่ทางหน้าประตูทางลับลี้ภัยเพื่อที่จะหนีออกจากเมืองอาชินะ
“เจ้าทำได้ดีนี่...” เสียงเล็กดังขึ้นมาจากข้างหลังชิโนบิหนุ่ม
“เจ้าเปิดประตูซะสิ”
“ขอรับ”
เมื่อโอคามิได้ยินเช่นนั้นจึงรีบเปิดประตู
“นี่.. ถ้าเราหนีออกไปได้แล้ว เราจะไปอยู่ที่ไหนกันดี”
คนตัวเล็กที่เป็นนายเอ่ยถามคนที่ตามมาข้างหลัง
“ก็คงออกไปให้ห่างจะเมืองนี้ก่อนขอรับ แล้วค่อยพิจารณากันอีกที”
“อืม”
อีกฝากของประตูลับ เป็นทุ่งหญ้าใหญ่ ดอกหญ้าน้อยใหญ่พัดพริ้วไปตามสายลม มีคนบางคนยืนอยู่ตรงสุดหน้าผา นั่นทำให้สองคนทีพยายามจะหลบหนีตกใจขึ้นมา
“นี้..” เจ้านายที่ยังเป็นเด็กเอ่ยปากขึ้น
“อย่าเข้าเลยขอรับ มันอนตราย” ชิโนบิหนุ่มพูดพลางเอามือขึ้นขั้นเจ้านายของตนไว้
โอคามชักดาบออกออกมาพร้อมกันกับชายหนุ่มลึกลับที่มาขัดขวางการหลบหนี
เวลาล่วงเลยไปไม่นานก็รู้ผลของการต่อสู้ แขนซ้ายของโอคามิถูกตัดออกโดยแม่ทัพเก็นอิจิโร่
ทำให้ร่างนั้นล้มลงกับพื้นแล้วหมดสติในที่สุด
“...”
โอคามิตื่นขึ้นมาพร้อมกับสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะถูกนำตัวมาที่คุกใต้ดินหลังปราสาทอาชินะ
ในคุกนั้นอัดแน่ไปด้วยความเงียบงัน มีแต่เสียงสายลมที่พัดผ่านมาทางช่องลม ไม่พอเช่นนั้นเขาตกใจที่แขนซ้ายของเขาหายไปแต่ถูกพันด้วยผ้าพันแผลที่พันอย่างแน่นหนาไม่ให้เลือดซึมออกมา ทำให้โอคามิคิดในใจว่าทำไมแม่ทัพเก็นอิจิโร่ถึงไม่ฆ่าเขาทิ้งเสียล่ะ และแน่นอนที่โอคามิไม่อยากถูกจองจำไว้เช่นนี้ เขาคิดที่จะหลบหนีออกจากคุกนี้ เขาพยายามทุกอย่างในคุกนี้ และแน่นอนด้วยประสบการณ์การเป็นนินจาเขาสามารถหาทางออกมาได้จนได้
ซึ่งทางเข้าและทางออกของคุกนี้มีทางเดียว โอคามิกำลังจะออกมาจากปากถ้ำที่เป็นคุกอันเงียบงันและหดหู่นั้น เขาไม่คิดเลยว่าจะมาพบกับแม่ทัพเก็นอิจิโร่เพียงคนเดียวที่กำลังเดินทางเข้ามาในคุก
"นี่เจ้า... คิดจะหนีงั้นรึ?"
โอคามิไม่ตอบอะไร แต่ร่างที่สูงกว่ากลับจับมือข้างขวาของโอคามิและจูงมือกลับเข้าไปในสถานที่จองจำ
ร่างที่สูงกว่าผลักร่างเล็กลงไปกระแทกที่พื้น คงหนีไม่พ้นที่จะถูกคร่อมโดยอีกคนที่ร่างใหญ่กว่า
"นี่เจ้า.. คิดจะทำอะไร.."
โอคามิถามเพื่อความแน่ใจ ในวินาทีนั้นเขาคงไม่คิดว่าคนอย่างเก็นอิจิโร่จะมาทำอะไรแบบนั้นกับเขา เก็นอิจิโร่ที่ดูเป็นชาย เข็งขรึม และหยิ่งยโส
"คิดจะกลืนกินเจ้าไง"
สีหน้าของโอคามิเปลี่ยนไปพร้อมกับความกลัวและความสงสัยปะปนกันอยู่ นี่เก็นอิจิโร่คิดว่าโอคามิเป็นนางโลมหรือนางคณิกาที่อยู่ตามหอนางโลมหรือยังไง โอคามิที่ถูกกอดจองจำโดยร่างสูงนั้นพยายามดิ้นสะบัดเพื่อให้หลุดจากอาณัตของร่างที่ใหญ่กว่า เขาไม่สามารถทำได้จริงๆ เพราะร่างสูงที่จองจำอยู่นั้นแรงเยอะเกินไป
มือใหญ่ถอดอาภรณ์ของร่างเล็กแล้วโยนกระจัดกระจายมั่วไปหมดเพราะกามอารมณ์ ร่างสูงไม่รีรอเวลาให้ผ่านไป เก็นอิจิโร่เห็นว่าโอคามิที่นอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดของตัวเองพยายามกลั้นเสียงที่เขาอยากจะได้ยินออกมาจึงเลื่อนมือไปที่ริมผีปากของโอคามิแล้วสอดนิ้วเข้าไปสองนิ้ว ร่างบางพยายามตานทานนิ้วที่เข้ามาในปากเพราะความไม่ยินยอมพอเก็นอิจิโร่รู้ว่าโอคามิไม่ยอมให้นิ้วเรียวของเขาเข้าไปได้อย่างง่ายดายมือข้างที่เหลือไม่รีรอที่จะจับคางแล้วอ้าปากสีสวยนั้น
"อือ อึก"
"เจ้ารู้หน้าที่ของเจ้าตอนนี้ไหม?"
"...."
"แล้วก็ ถ้าเจ้ากัดนิ้วข้า คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"..."
"พูดอะไรบ้างสิ ข้าถามเจ้าไปเจ้ายังไม่ตอบ"
"ทำหน้าที่ของเจ้าตอนนี้สิ เจ้านินจาขององค์ชาย"
"ถ้าเจ้าไม่ทำ นายของเจ้าจะต้องเสียใจที่เจ้าจากไปแน่"
ร่างเล็กที่ไม่เต็มใจทำเรื่องอย่างที่เก็นอิจิโร่บังคับ แต่เก็นอิจิโร่ขู่บังคับ ถ้าโอคามิไม่ทำตามที่เขาปรารถนาเก็นอิจิโร่อาจจะฆ่าตอนนี้ก็ได้ ลิ้นเล็กของร่างเล็กทำตามคำสั่งของคนที่ขู่เข็ญ ลิ้นเล็กไล่เลียตั้งแต่หัวจรดปลายนิ้ว ไม่พอร่างเล็กยังไม่รู้ตัวว่าทำสีหน้าและการกระทำได้อย่างดีเยี่ยมกระตุ้นอารมณ์คนที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างมาก เวลาผ่านไปสิ่งที่พัวพันกับลิ้นกลับกลายเป็นสิ่งที่มีขนาดใหญ่เข้ามาแทน
"อึก..."
"เจ้า..อมให้มิด"
"ไม่"
มือใหญ่จับท้ายทอยของร่างเล็กที่อยู่ระหว่างขาดันเข้ามา ปากของร่างเล็กอมสิ่งนั้นไปมิดด้าม แท่งร้อนคับแน่นในปากจุกเสียดในคอ ทำให้อยากอาเจียนออกมาทั้งหมดแต่ความอดทนของนินจาทำให้เขายังทนไหว
"เจ้า... ทำให้ข้ารู้สึกดีทีสิ"
"อึก"
ร่างเล็กภายใต้อำนาจของร่างสูงทำตามแต่โดยดี หน้าที่ของเขาตอนนี้คือใช้ปากรูดรั้งแท่งร้อนนั้นตั้งแต่หัวจรดปลายเพื่อทำให้เก็นอิจิโร่พอใจในตัวเขาก่อนที่จะที่ฆ่าทิ้งเสีย เวลาผ่านไปไม่นานนักน้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยภายในปากร่างเล็ก
"อา..เจ้าทำได้ดีมาก"
"..."
พอร่างสูงพูดสักหนึ่งประโยคจบ นิ้วแรกถูกสอดเข้าไปในช่องทางเล็กสีสวยด้วยความรวดเร็ว นิ้วสองนิ้วสามตามไปด้วยอีกไม่ถึงห้าวินาที ขยับเข้าออกเป็นจังหวะ หน้าของโอคามิแดงก่ำยิ่งกว่ายิ่งกว่าตอนเมาเสียอีก
มือใหญ่ดึงนิ้วออกจากช่องทางสีสวยนั่น ตามด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่ายัดเข้าไปจนมิดด้าม ร่างเล็กที่นอนอยู่ร้องออกมาด้วยความตกใจ เลือดสีสดไหลออกมาตามช่องทางสีสวยที่ชีกขาด เสียร้องครางของร่างเล็กเก็บไม่อยู่อีกต่อไปแล้ว เก็นอิจิโร่ทนไม่ไหวกับสีหน้าและเสียงร้องครวญครางขอความเมตตาของร่างเล็ก ทำให้เขาเผลอขยับแท่งร้อนนั้นอย่างรวดเร็ว ร่างกายของโอคามิขยับไปตามแรงกระแทงอย่างรุนแรงตามความกระหายตัณหาของเก็นอิจิโร่ เหมือนลูกไก่ในกำมือที่เขาพร้อมจะทำอะไรกับเขาก็ได้ ในเมื่อตอนนี้เก็นอิจิโร่มีความคิดที่จะกักขังโอคามิไว้ระบายตัณหา
น้ำสีขาวถูกปลดปล่อยออกมาในช่องทางของร่างเล็ก ร่างที่ถูกกระทำอย่างป่าเถื่อนสลบไสลไปอย่างรวดเร็ว ภาพสุดท้ายที่โอคามิเห็นคือเขากำลังถูกพามาที่ห้องๆหนึ่งและถูกจองจำไว้ตลอดจนกว่าเก็นอิจิโร่จะเบื่อ
"ตั้งแต่นี้ไป เจ้า... คือสัตว์เลี้ยงของข้า"
<3FIN<3
ขอโทษที่ภาษาอาจจะไม่ค่อยดีนะคะ ไม่ได้แต่ง NC นาน แงงงง ยังไงก็รอติดตามเรื่องต่อไปกันด้วยนะคะ ขอบคุณรีดเดอร์ที่เข้ามาอ่านทุกคนค่าา
