(GaHope Nc 18+ ) : ติดใจ

OS
Suga x J-hope
Rate NC 18
    

   เวลายามเย็นเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนกำลังกลับบ้าน จอง โฮซอก และ พัค จีมิน เพื่อนของเขาที่อยู่เป็นเพื่อนจนกว่าโฮซอกจะทำงานของเขาเสร็จ

“เห้ย มึงคิดดีแล้วหรอวะ” จีมินถามห่วงๆ

“เออหน่าครูแกไม่ว่าอะไรหรอก”  โฮซอกตอบกลับ

“มึง... มึงไปก็อปงานของไอนัมจุนมาเลยนะ ยังไงเขาก็จับได้นะ”

“เออน่ะ ครูยุนกิน่ะ สนิทกับกู เขาไม่ว่าอะไรหรอก” 

    

   โฮซอกพูดเสร็จก็ยกเก้าอี้ และถอนหายใจเพราะความรำคาญ กำลังนำงานไปส่งที่ห้องพักครู ซึ่ง มิน ยุนกิ ที่เป็นอาจารย์ประจำวิชานี้รองานของเขาอยู่

“กูไปส่งงานละนะ”

“อ่าๆ บายนะ กลับบ้านดีๆล่ะ”

“บายๆ”โฮซอกบอกลาจีมินและเดินไปยังห้องพักครู

.

.

.

.

.

.

   โฮซอกเดินมาถึงหน้าห้องพักครูถอดรองเท้าและกล่าวขออนุญาตก่อนเข้าห้อง “ขออนุญาตครับ” 

    “มาช้าจังเลยนะ ครูรออยู่ตั้งนานแล้ว มัวไปทำอะไรอยู่” 

   ท่ามกลางความเงียบเพราะมียุนกิและเขาอยู่กันแค่ 2 คน เพราะครูคนอื่นกลับบ้านไปหมดแล้ว

   “ผมขอโทษครับ มันต้องแก้นิดหน่อย” 

เขาพูดน้ำเสียงสั่นๆ ทำให้มินยุนกิเดาได้ไม่ยากเลยว่าเขากำลังโกหก

“ไหนเอางานมาดูซิ”

“ครับ”

“......”

“นี่.....โฮซอกอ่า... ฉันจะบอกอะไรให้นะ”

“คะ...ครับ?”

“ฉันไม่ได้โง่หรอกนะ”

“นายได้ถามนัมจุนรึเปล่าว่า ทุกๆข้อนี่มันทำยังไง”

   ปากสีพีชกำลังเอ่ยปากพูดแบบน้ำเสียงสั่นๆ แต่ก็พูดอะไรไม่ออกซักที เขากำลังคิดว่าเขาไม่น่าทำให้ครูที่เขาสนิทเสียความรู้สึกเลย

“หืม.... ว่าไงครับ” ยุนกิยังคงรอคำตอบ

“ตอบไม่ได้หมายความว่ายังไงครับ” 

“ครูผิดหวังมากเลยนะ รู้ไหม....”

“.....”

   โฮซอกก็ยังคงพูดอะไรไม่ออก จนกระทั่งสีหน้าที่ดูยิ้มแย้มกลับกลายเป็นหน้าที่แดงอมชมพูพร้อมกับน้ำตาคลอที่พร้อมไหลออกมา

    มินยุนกิที่เห็นโฮซอกกำลังจะร้องไห้ก็รู้สึกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ทำไมเขาน่ารักแบบนี้ เหมือนลูกกวางที่จะโดนสิงโตขย้ำด้วยความหิวโหย เขาไม่เคยคิดอะไรแบบนี้กับลูกศิษย์มาก่อน เขากับโฮซอกก็เป็นแค่ครูกับนักเรียนธรรมดาๆ แค่เวลามีแข่งเขาก็เป็นคนกำกับโฮซอกตลอด จนได้รางวัลมาทุกปี แต่วันนี้เขาผิดหวังมากและไม่รู้ทำไมไอ้ความรู้สึกแบบนี้มันมาแทนที่

  ลูกกวางที่กำลังจะร้องไห้เพราะแรงกดกันสายตาของอาจารย์ของเขา เขาหลับตาลงและรู้สึกเหมือนมีอะไรมากระทบกับปากสวยของตนเอง มินยุนกิประกบจูบกับปากสีชมพูพีชนั่นอย่างอ่อนโยน ส่วนโฮซอกที่รู้ว่านี่ไม่ใช่ที่ควรจะเป็นแล้วก็พยามจะผละจูบออก แต่ก็ไม่กล้าเพราะความหวาดกลัวของเขา ลิ้นร้อนของทั้งคู่พัวพันมั่วไปหมดน้ำสีใสที่ไหลออกมาจากปากของเขา ทำให้ยุนกิอารมณ์พุ่งขึ้นไปอีก ทั้งห้องมีแต่เสียงดูดปากกันจ๊วบจ๊าบดังก้องไปหมด

“รู้..ไหมครับ...ลอกงานคนอื่นมันไม่ดีนะ”

“อึก.. ขอโท..อึก..อ้า..ขอโทษครับ”

   ยุนกิผละจูบออก เมื่อรู้สึกว่าคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเริ่มหายใจไม่ออก โฮซอกหายใจเอาอากาศเข้าเต็มที่ ระหว่างนั้นยุนกิโน้มตัวลงมาที่หูของลูกศิษย์เขา 

“ถ้านายเป็นของฉันวันนี้ฉันจะไม่โกรธนาย แล้วให้คะแนนเต็มงานนี้ด้วย” 

“เอาละ งานนี้นายต้องทำเองนะ ถอดมันออกสิ” 

  โฮซอกพยายามถอดกางเกงของครูที่อยู่ตรงหน้าเขาออกเพื่อเป็นการตกลงที่เขาจะรับงานนี้ 

“ถอดออกมาให้หมด” 

  โฮซอกทำตามคำสั่งอย่างโดยดี เขาตกใจเมื่อเห็นอะไรบางอย่าง ซึ่งเขาก็มีสิ่งนั้นแต่ขนาดมันใหญ่กว่าของเขามาก...

“อมมันสิ”

โฮซอกไม่มีทีท่าว่าจะขัดขืน เพื่อคะแนนของเขา

“อ่า.... นั่นแหละ นายนี่มันสุดยอดไปเลยนะ” 

ยุนกิครางในคอต่ำเพราะความเสียว

“อ่า... อ้าา..อึก...อึก”

  โฮซอกรู้สึกว่ามันคับแน่นในปากไปหมด เขารู้สึกว่ามันใหญ่ขึ้นจากก่อนที่เขาจะอม 

“อมให้มิดสิโฮซอกอ่าา” 

   ยุนกิพูดเสร็จเขาจับหัวของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าดันเข้าไปให้ลึกอีกทั้งยังสั่งให้เขาขยับเข้าออก โฮซอกรู้สึกเจ็บคอหอยไปหมด มันทำให้เขาอยากระคายออกมาเพราะที่ลูกน้อยของคนที่อยู่ตรงหน้าและความที่มันลึกถึงคอ ทำให้น้ำตาสีใสไหลออกมาจากดวงตาของกวางตัวน้อย ทำให้ยุนกิรู้สึกต้องการเขามากขึ้นอีก 

“อึก....อ้า..อึก” 

หัวของยุนกิขาวโพลนไปหมดเนื่องจากความเสียวและใกล้ถึงความจริง น้ำสีขาวพุ่งใส่ปากคนที่นั่งอยู่ตรงหว่างขาของเขา

“ขะ..ขอทิชชู นะ..หน่อย คะ..ครับ” 

  โฮซอกไม่อยากกลืนลงไปเพราะมันคาวและไม่รู้ว่าน้ำนี่มันมีอะไรอยู่บ้าง ยุนกิรู้ว่าลูกกวางของเขาไม่อยากกลืนจึงยื่นข้อเสนออีก 

“ถ้านายไม่กลืนมันลงไปนายจะไม่ได้เต็มนะ” 

โฮซอกไม่มีทางเลือก จึงจำใจและค่อยๆกลืนมันลงไป 

“อืม... น่ารักมาก นายนี่มันน่ากินชะมัด” 

ยุนกิชมด้วยความเอ็นดู 

“นายนั่งบนโต๊ะเลย..” 

   ยุนกิพูดพลางแกะกางเกงตัวน้อยของลูกกวางออกจนเห็นแก่นกายอมชมพูตัวเล็กที่ตั้งชูชันอยู่ 

“นั่งลง แยกขาขาวๆนั่นออกด้วย” 

ลูกกวางน้อยทำตามคำสั่งแต่โดยดี 

“อะ อ๊าาา อึก..” 

   ลูกน้อยที่ไม่น้อยของอาจารย์ของเขาสอดเข้ามาในช่องทางลับขอโฮซอก ไม่มีการเบิกทางอะไรใดๆทั้งสิ้น เพราะความรีบร้อนของยุนกิ ทำให้เลือดไหลออกมาจากช่องทางเล็กน้อย

 “อะ..เอาออก..ปะ..ปะ..ไป” 

“ผมเจ็บนะ อ้าาาา อะ อ่ะ อ๊าาา~” 

ยุนกิกระแทกเข้าไปสุดแรงทำให้กวางน้อยครางเสียงหลงไม่เป็นภาษา

“อ่า.. โฮซอกอ่าา.. ทำไมมันแน่นแบบนี้” 

“อย่าเกรงสิ มันแน่นขึ้นเดี๋ยวฉันเผลอทำนายเจ็บขึ้นนะ” 

    ยุนกิจับข้อขาของร่างบางขึ้นและอุ้มขึ้นมาอย่างง่ายดาย มือของโฮซอกจิกอยู่ที่หัวของคนตรงหน้าเพื่อระบายความเจ็บปนความเสียว ยุนกิกระแทกลูกของเขาไม่ยั้งในช่องทางของคนข้างหน้า อีกทั้งคนข้างหน้าเขาสวนเอวตอบกลับมาอย่างเป็นจังหวะ ทำให้มินยุนกิรู้ว่าจากความเจ็บของลูกกวางเปลี่ยนเป็นความสนุกและความเสียวแล้ว

“อ่า อ๊าา อึก.. อ่ะ อ๊ะ “ 

    เสียงครางบวกกับเสียงเนื้อกระทบขอพวกเขาดังทั่วห้องไปหมด ถึงในนี้จะไม่มีใครอยู่เลย แต่ชั้นอื่นๆก็ยังมีคนอยู่ ซึ่งพวกเขาไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นได้ยินเสียงน่าอายนี่รึเปล่า มินยุนกิกดจูบอย่างรุนแรงไปที่ปากสีพีชนั่นอีกครั้ง ยุนกิรู้สึกดีเพราะคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ถอยหน้าหนีและยอมเล่นลิ้นกับเขา

ยุนกิปล่อยตัวให้ลูกกวางยืนเองพร้อมบอกว่า

 “หันหลัง เอาตัวนายเท้าโต๊ะนี้ไว้นะ” 

   เสียงกระทบที่หยุดไปสักพักกลับมาดังต่อ โฮซอกรู้สึกว่านี่ท่านี้มันทำให้ลูกน้อยของยุนกิเข้ามาลึกกว่าเดิมอีก 

“อ๊าาา อาจารย์..ยะ..ยุนกิ..ครับตรงนั้น อ้ะ อ๊าา” “อะไรนะครับ ตรงนี้หรอ..” “อ๊าาาา อย่า อ่ะ อ้ะ ผะ..ผม..เสียว...อึก...” 

   ยุนกิถามเพื่อความแน่ใจและกระแทกไปอย่างจังที่จุดเสียวของโฮซอก ทำให้โฮซอกครางเสียงหวานออกมา 

“ครางชื่ออาจารย์อีกสิ จะให้คะแนนเต็มเลย”

“อ๊าา... อะ..อาจารย์ยะ..ยะ อ้ะ ยุนกิ ผะ..ผะ..ผมเสียวจังเลย อ้าาา” 

   หัวของโฮซอกขาวโพลนไปหมด เขาจะถึงจุดฝั่งฝันแล้ว และแล้วน้ำสีขาวขุ่นจากร่างบางเปรอะเปื้อนโต๊ะทำงานของยุนกิ ผ่านไปไม่นานคนที่กำลังกระทำลูกกวางน้อยที่พึ่งเสร็จจากราคะก็ปลดปล่อยออกมาเต็มช่องทางด้านหลัง ยุนกิจูบอีกครั้งเพื่อเป็นการบอกลาว่านี่พวกเขาควรกลับบ้านได้แล้ว...

“ถ้านายอยากได้เกรด A มาหาที่นี่ทุกวันสิ ฉันจะให้นายอย่างง่ายๆเลย” 

  โฮซอกไม่ได้ตอบอะไร และเดินออกจากห้องพักครูแบบหน้าตาเฉย

   โฮซอกเก็บเอาไปคิด ทำไมละ.... ทำไมเขาถึงติดใจกับเรื่องแบบนั้นกันได้นะ เขาเป็นอาจารย์นะ เขาไม่ได้ต้องการคะแนนแต่เขาต้องการมันอีก  เขาหักห้ามตัวเองไม่อยู่จนได้ และแล้วเขาตัดสินใจที่จะแบ่งเวลาไปหาอาจารย์ของเขาทุกๆเย็นเพื่อทำสิ่งๆนั้น

   วันต่อมายุนกินั่งรอเขาและหวังว่าว่าลูกกวางของเขาจะมา ยังไม่ทันคิดจบก็มีคนเปิดประตูเข้ามา นั่นไม่ใช่ใครเลย โฮซอกลูกกวางน้อยที่เห็นแก่คะแนน แต่ยุนกิยังไม่รู้ว่าเขาไม่ได้เห็นแก่คะแนนอย่างเดียว เขาต้องการสิ่งๆนั้นอีกเพราะความติดใจและลุ่มหลง...

จบจ้า

ยังไงก็ฝากผลงานด้วยนะคะ เพิ่งกลับมาเขียนNC อยากได้คู่ไหนบอกได้เลยจ้า ปล. ไรท์เขียนผิดเยอะมาก ตื่นเต้น